အေရာင္ေတြ၀ါး ထြက္ေၿပးသြားတဲ့
စာရြက္အပိုင္းအစေတြဟာ
ေကာင္းကင္တမြတ္ ၾကယ္စင္ကိုခူးဆြတ္ဖို ့
ၿပင္းအားထိုးသုတ္
ေဖာ့ဖေယာင္း ပိုင္ရွင္ေတြကိုမွ
"ကဗ်ာဆရာ "လုပ္သြားတယ္ . . . . .
"ကဗ်ာဆရာ "ဆိုတာ . . .
ေသာကကင္းေ၀း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေနနဲ ့
ခံစားခ်က္ေပၚလူးလားပံ်သန္း
၀ိုင္ခ်ိဳခ်ိဳကို အက္ဆစ္လိုနမ္းတတ္ၾကတယ္ . . . . .
ေမွာ္ဆရာေသာက္တဲ့ ၿခဴးခတ္မီးေတာက္ကို
အရိုင္းအိပ္မက္ထဲ ပါးပါးေရာယွက္
မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းထိ ထိုးထြက္ၿပီး
ပန္းကႏၱာရထိ စိုလက္ေစ
ရင္ခြင္ႏွလံုးရဲ ့ ဘုန္းလက္ရံုးမ်ား
အကၡရာေတြ ဦးခိုက္
စကားလံုးေတြဒူးတိုက္ေစမည္ . . . . .
လမင္းအိမ္ထက္ ထြန္ယက္ခဲ့တဲ့
ၿဖဴရွင္းေတာက္ပ ပန္သစၥာအလွလို
ေငြ ့ရည္တိမ္ဖံုး ၿမဴေတြတ၀ုန္း၀ုန္း
ေႏြရင္ခြင္ဆိုရင္လည္း
ၿပံဳးတတ္ေအာင္ရုန္းတတ္ၾကသူေတြပါဘဲ . . . . .
ကေ၀ေတာမွာမိန္းေမာမိမွ
ရနံ ့ခ်ိဳခ်ိဳ ပဒိုင္းပန္းနဲ ့
ပန္းႏုေရာင္ စကားလံုးတံတိုင္းမွာ
ႏွင္းခါးမိုးက မိႈင္းညိႈ ့လမ္းခြဲလို ့
အလြန္းအၾကဴးမူးလဲ
အသဲေတြလည္းကြဲဘူးေသး . . . . .
ေၿမာက္ၿပန္ေလရင္ခတ္တုန္းက
ေကာင္းကင္ပ်ိဳက "လ "နဲ ့ ၾကယ္တာရာက "ည "
သိပ္လွၾကေပမဲ့ အိပ္မက္ေတြေမာင္းခ်လို ့
အဲလိုနဲ ့ . . . ေဆာင္းညေတြလည္း
ကုန္လြန္တတ္ၾကေသးတယ္ . . . . .
ရိုးသားေတာက္ေၿပာင္တဲ့ "ကဗ်ာဆရာဘ၀ "
ဆႏၵ နဲ ့ ဘ၀ မေၿပလည္လိုက္ပံုက
လကၤာေတာင္ၾကား
ေလာကဓံတရားေပါင္းမ်ားစြာ
ေဆြးေၿမ ့ေၾကကြဲ
ကိုယ့္ကဗ်ာေပၚ ကိုယ္မူးလဲၾကတယ္ . . . . .
"ကဗ်ာဆရာ "ဟာ
ကဗ်ာေက်းကြ်န္ သစၥာေတာ္ခံေတြမို ့
ကဗ်ာဘက္ကရပ္တည္တိုက္ခိုက္
သူတို ့ရင္မွာဓားအစင္းစင္းစိုက္
ဒါေပမဲ့ . . . တခါတေလေတာ့
သူရဲေကာင္း ေတြထက္
ပိုလည္းမိုက္တတ္ၾကေသးရဲ ့ကြယ္ . . . . .
